دارتان: کتاب شعر قارن سوادکوهی

از شعر سگرمه های اندوه:
حالا به هر چه به فکر فرو می رود، فکر می کنم
به اندوهی که لای موهای تو می پیچد و باز نمی ماند
به رد گریه بر سگرمه های تو هنگام تلخی - تلخی ایام
به شیر دوشیدن مادرم
هنگامی که از گاوهای گرسنه به صحرا پناه می برد
به رد بخیه بر شانه های پدر
وقتی معدن هنوز
مکعب های ذغال و خستگی را از تنش به در می کرد
دیگر
به فکر امیدی از آینده را در همین گذشته پنهان نمی کنم...